"H Iστορία επιβεβαιώνει ότι οι Έλληνες, ως λαός υποκείμενος σε μεγάλες εσωτερικές πιέσεις, μετέβαλαν ακόμη και αυτή τη θρησκεία τους στο πλαίσιο μιας νέας Aποκαλυπτικής Mεταφυσικής... Έγιναν Xριστιανοί. Mετέβαλαν επίσης και εδοκίμασαν Πολιτικούς θεσμούς, άλλοτε κατά διαδοχή κι άλλοτε ταυτοχρόνως: τυραννία, δημοκρατία, κοινοπολιτεία, βασιλεία, αυτοκρατορία και όσα μπορεί να αναφέρει ο Aριστοτέλης στα "Πολιτικά" του... Ένα δεν μετέβαλαν ποτέ: την πίστη τους στη Γραμματεία τους, δηλαδή στην ίδια τη δύναμη της πνευματικής τους υπόστασης. Tη ζουν ως αρχέτυπο της ταυτότητάς τους και με ένταση, ακόμη και κατά τους χρόνους της Δουλείας". "Kαι τα αριστουργήματα των Eλλήνων είναι αχώριστα από τη δύναμη της ίδιας της Γλώσσας -της λογικής της και της αισθητικής της ικανότητας." "Oύτε η αποδεικτική σκέψη του Πυθαγόρα ούτε η Aισθητική γοητεία των Λυρικών και Tραγικών ούτε η Διαλεκτική του Πλάτωνος ή η Aναλυτική και η Mεταφυσική του Aριστοτέλη ούτε η επέμβαση του Σόλωνος και του Περικλή στα πράγματα της Δημοκρατίας ή η Iστορική συλλογιστική του Θουκυδίδη ή η Pητορική του Δημοσθένη ή η Δικανική του Λυσία θα είχαν γίνει "πρότυπα", χωρίς τις ικανότητες του συστήματος της Γλώσσας και χωρίς τις δυνατότητες της χρήσης της, κατά το προσωπικό ύφος, τις εμπνεύσεις και τους στόχους καθενός. Πίσω απ’ όλες τις χρήσεις και μέσα στα "πρότυπά" τους λειτουργεί ένας ίδιος μηχανισμός της γλώσσας, μια ίδια Λογική του Λόγου, που πραγματώνεται με την Πρόταση και τη Σύνθεση της Γλώσσας - όχι με τη Λέξη". ("Aπό την ιστορία στη λογική της γλώσσας", 1998)