Δεσπόζουσα θέση του Σ. Φρόυντ είναι ότι η επιστήμη (και μαζί της και η ψυχανάλυση) δεν μπορεί να εξεταστεί ούτε ν αξιολογηθεί με τους όρους της πίστης. Επειδή δεν αφήνει έδαφος και δυνατότητα στην αυταπάτη. Επειδή η επιστήμη απλά δεν είναι... πίστη. Είναι εμπειρία και μόχθος, έρευνα και γνώση με στόχο την προσαρμογή μας στην πραγματικότητα. Θα γινόταν όμως και αυτή μια αυταπάτη εάν έδινε απαντήσεις σε όλα. Η επιστήμη, ακριβώς επειδή δεν επιχειρεί να δώσει εύκολες και καθησυχαστικές απαντήσεις σε όλα, κινδυνεύει λιγότερο από την πίστη να μπορεί μόνο ν αναπαράγει εύκολα και βολικά πειστικές λύσεις και ικανοποιημένους πιστούς: «Όχι, η επιστήμη μας δεν είναι μια αυταπάτη. Θα ήταν όμως μια αυταπάτη να πιστεύουμε ότι μπορούμε να βρούμε αλλού όσα η επιστήμη δεν μπορεί να μας δώσει».