Στο "Θείο Πάπαρο" ξεπροβάλλει καθαρά η Αμερική με το διπλό της πρόσωπο. Την ανέμελη ευθυμία της (Ρίο ντε Ζανέιρο) και το σύμπλεγμα των πολιτικών της υποθέσεων μέσα από ένα δίκτυο οικονομικών συμφερόντων πού καταλήγουν στη βία. Η συμβιβασμένη Νότια Αμερική και η άρχουσα Βόρεια Αμερική. Την τελευταία ο Μπόαλ θέλησε να τη ζωγραφίσει με σύμβολα βγαλμένα από το σχηματικό και αντιδραστικό κόσμο των "κόμικς" και των κινουμένων σχεδίων, πού είναι πια γνωστά σε ευρύτερες λαϊκές μάζες. Στο βάθος όμως όλων των έργων του υπάρχει πρωταρχικά η άγνωστη για μας Βραζιλία, η Βραζιλία πού δε συμβιβάστηκε, μια καινούρια Βραζιλία πού δεν ταιριάζει με τις γραφικές μας αντιλήψεις για τον καφέ της και το φολκλορικό της περίβλημα. Πρόκειται ακριβώς για μια έντονη προσπάθεια απομυθοποίησης, που γίνεται με συγκροτημένη λογική και πολύ πόνο.