Το βιβλίο της Ουρανίας Παπαδοπούλου, είναι πράγματι αξιόλογο, μιλάει στην ψυχή, αλλά και στο πνεύμα, διότι το διατρέχει η συναισθηματική απλοχωριά και ο γλωσσικός φιλελευθερισμός της δεκαετίας του '60 και του '70 .. Μπορεί οι δεκαετίες αυτές να ήταν οι εποχές του «λουτροκαμπινέ» και της «κoυζινοτραπεζαρίας», δεν είχε όμως ακόμη ενσκήψει ο γλωσσικός φονταμενταλισμός, ο οποίος υπό το πρόσχημα της ενοποίησης, κατακρεουργεί την ελληνική γλώσσα και αφανίζει την προσωπική έκφραση.