Δεύτερη έκδοση εικονογραφημένη από το ζωγράφο T. C. Polos.

Ο Κώστας Μάκιστος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κώστα Παπαχαραλάμπους - Ματζάρη) γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου, γιος του ιερέα Χαράλαμπου Ματζάρη (Παπαχαραλάμπους Ματζάρη) και της Ελένης το γένος Αναγνωστή. Είχε πέντε αδερφές και τρεις αδερφούς. Στη γενέτειρά του τέλειωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο και στη συνέχεια έφυγε με υποτροφία για σπουδές στο Ιεροδιδασκαλείο Ανατολή της Σάμου. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στη Λέσβο και εργάστηκε ως δάσκαλος στο σχολείο που ο ίδιος είχε τελειώσει. Μετά την απελευθέρωση της Λέσβου και την κρατικοποίηση της εκπαίδευσης διορίστηκε κρατικός δημοδιδάσκαλος. Την ίδια περίοδο πήρε μέρος στην πνευματική κίνηση του νησιού γνωστή με το όνομα Πνευματική Άνοιξη, με λογοτεχνικά και παιδαγωγικά δημοσιεύματα σε περιοδικά και εφημερίδες και με διάφορα ψευδώνυμα, ανάμεσα στα οποία και το Κώστας Μάκιστος με το οποίο έγινε γνωστός ως λογοτέχνης. Στρατεύτηκε κατά τη διάρκεια των δύο βαλκανικών πολέμων, του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και της μικρασιατικής εκστρατείας, ενώ παράλληλα συνέχισε να στέλνει προς δημοσίευση στον λεσβιακό Τύπο διηγήματα αλλά και πολεμικές ανταποκρίσεις. Μετά την απόλυσή του το 1923 επέστρεψε στην Αγία Παρασκευή και εκτός από την παιδαγωγική και λογοτεχνική του δραστηριότητα ασχολήθηκε και με τη συγγραφή σχολικών και παιδικών θεατρικών έργων και με τη λαογραφία. Παντρεύτηκε την Άννα Ραφτέλλη το 1928. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως έφεδρος λοχαγός στο αλβανικό μέτωπο και στην περίοδο της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στο ΕΑΜ-Λέσβου, όπου διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο. Γνωστός στους λογοτεχνικούς αθηναϊκούς κύκλους έγινε κυρίως μετά τη συνταξιοδότησή του και την εγκατάστασή του στην πρωτεύουσα. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε με παιδικά θεατρικά έργα και το 1949 πραγματοποιήθηκε η έκδοση της νουβέλας του Ο Σίφουνας, χρονικού της σκληρής ελληνικής πραγματικότητας των ετών 1941-1942. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο του Υπουργείου Παιδείας (1957 για το Ο Τάραχος και άλλα διηγήματα), το βραβείο της Επιτροπής Κρατικού Βραβείου Θεάτρου 1979 του Υπουργείου Πολιτισμού (1979 για το ανέκδοτο δράμα του Η Ζήνια) και με τιμητική σύνταξη από την Επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών για τη συνολική λογοτεχνική προσφορά του (1978). Ο Κώστας Μάκιστος ανήκει στους έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου. Η γραφή του ορίζεται θεμελιακά από τη διπλή επίδραση που δέχτηκε ο συγγραφέας αφ’ ενός από την εμπειρία του ως δασκάλου και λαογράφου, αφ’ετέρου από τα βιώματά του κατά τη διάρκεια των πολέμων. Έτσι ο λόγος του κινείται άλλοτε στο χώρο του τρυφερού λυρισμού και της ειδυλλιακής περιγραφής του φυσικού τοπίου και άλλοτε στο χώρο του ρεαλισμού με ωμές περιγραφές και πολεμική διάθεση.