Είναι η Μακεδονική Γαία πριν απ' όλα μορφή στο είδος της μητέρας. Είναι κοίλη και μακρόθυμη, βαρεία και παράδοξη. Στον ήχο των αιώνων αντιδρά με υπόγειες φωνές. Όσο νοτίζεται με τα θαλασσινά κάτοπτρα, η φωνή της ορίζει ονόματα καθώς Βοττική, Πιερία, Ανθεμουσία, Ημαθία. Ενώ στα βουνά την άκουσαν να ψιθυρίζει: Πελαγονία, Τυμφαία, Δέρρις άκρα, Βρυγηίς, Βοττιαία, Ελίμεια, Εορδαία, Ορεστίς, η πάσα Μακεδονία.
Ας γεωγραφήσουμε. Η εντύπωση που δίνουν οι χάρτες, μια βιαστική ματιά από ψηλά, η εναλλαγή των τόπων πάνω στο γκρίζο οφιοειδές των δρόμων. Και πέρα απ' αυτά, η θέα των βουνών καθώς σκληραίνει όπως τα πλησιάζεις και μαλακώνει χάνοντάς τα στην ομίχλη των αποστάσεων, και πέρα απ' αυτά, οι βαρείς ποταμοί, δρόμοι μαζί και εμπόδια...