Ήμουν διευθυντής της Ξενακείου Σχολής της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, από το Σεπτέμβρη του 1929 ως τον Αύγουστο του 1944. Σύγχρονα δίδασκα στο Γαλλικό Λύκειο του Καΐρου. Μετά την απόλυσή μου από την Ξενάκειο (τον Αύγουστο του 1944), συνέχισα την εργασία μου στο Γαλλικό Λύκειο, ως το Μάη του 1948.
Κατά την εικοσάχρονη αυτή παραμονή μου στο Κάιρο, είχα πολλές ευκαιρίες να εξετάσω συστηματικά το θέμα της σύνθεσης του αιγυπτιώτη ελληνισμού και των προβλημάτων που τον απασχολούσαν. Νομίζω ότι είμαι σε θέση ν' απαντήσω συγκεκριμένα σ' ένα βασικό ερώτημα που θέτει το πρόβλημα που εξετάζουμε:
- Υπήρχαν πατριωτικές προοδευτικές δυνάμεις στον αιγυπτιώτη ελληνισμό, κατά το 1941, τότε που η βασιλική κυβέρνηση της Ελλάδας εγκαταστάθηκε στο Κάιρο;
- Σε ποιο βαθμό στηρίχτηκε και σ' αυτές τις δυνάμεις το πατριωτικό-δημοκρατικό κίνημα, που αναπτύχθηκε στα χρόνια 1941-1944;
- Είναι σωστό να υποστηρίζουμε ότι "η πλειοψηφία ή ένα μεγάλο μέρος του παροικιακού ελληνισμού είχε μπολιαστεί επικίνδυνα με το μικρόβιο του κοσμοπολιτισμού" και αδιαφορούσε για τα μεγάλα εθνικά προβλήματα εκείνης της περιόδου;