σελ. 63:

Ο ένας νιώθει φως και γαλήνη που δεν είναι αυτού του κόσμου, ο άλλος γνωρίζει την κόλαση του πάντα ανικανοποίητου πόθου. Η καράφα ήταν άδεια. Ο Ρουσάνωφ ήταν άδειος. Κι ήταν γεμάτος πόθο γιατί ήταν άνθρωπος. Η κόλαση δεν είναι ίσως τίποτ' άλλο απ' αυτήν την αντιμετώπιση του πόθου και του κενού. Ο άνθρωπος πίνει το ίδιο του το κενό και καίγεται όλο περισσότερο:
«Η αγάπη ενεργεί με δυο διαφορετικούς τρόπους: Γίνεται οδύνη για τους καταδικασμένους και χαρά για τους πανευτυχείς» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Πνευματικαί ομιλίαι ΙΙ, 1).