Η ελληνική τηλεόραση έχει επανειλημμένως επικριθεί ότι προβάλλει συχνά βίαιες απεικονίσεις, τόσο σε διάφορα ψυχαγωγικά όσο και σε ενημερωτικά προγράμματα. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας διαχρονικής έρευνας για τη συχνότητα των σκηνών στους μεγαλύτερους σε τηλεθέαση τηλεοπτικούς σταθμούς. Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι η βία στην ελληνική τηλεόραση είναι κυρίως εισαγόμενη και οφείλεται περισσότερο στις αμερικανικές ταινίες που προβάλλουν τα κανάλια και τα τρέϊλερ που τις προαναγγέλουν. Ωστόσο, η έρευνα καταγράφει μια τάση αύξησης της βίας και στα δελτία ειδήσεων και κυρίως τις πρωινές ώρες των Σαββατοκύριακων, κατεξοχήν περίοδος τηλεθέασης των παιδιών. Επιπλέον, η μορφή και το είδος των βίαιων απεικονίσεων στην ελληνική τηλεόραση απεικονίζονται με ένα στερεότυπο τρόπο, χωρίς συνέπειες και τιμωρίες και συχνά αναιτιολόγητα, ενώ σε πολλές σκηνές η βία εμφανίζεται ως ο μόνος τρόπος επίλυσης των διαφορών.