Τα γρήγορα μάτια τού Σέρλοκ Χόλμς ανακάλυψαν την ασχολία μου και κούνησε το κεφάλι χαμογελώντας όταν είδε τις ερωτηματικές ματιές μου. «Εκτός από τα προφανή δεδομένα ότι κάποτε δούλευε χειρωνακτικά, ότι μασάει ταμπάκο, ότι είναι Μασώνος, ότι έχει πάει στην Κίνα κι ότι τελευταία έχει κάνει σημαντική γραφική εργασία, δεν μπορώ να εξαγάγω άλλα συμπεράσματα».
Ο κύριος Ιάφεθ Γουίλσον αναπήδησε στο κάθισμά του, με το δάχτυλο να σημαδεύει την εφημερίδα άλλα με τα μάτια στραμμένα στο φίλο μου.
«Πώς διάολο τα ξέρετε όλ’ αυτά;» ρώτησε. «Πώς ξέρετε ότι δούλεψα χειρωνακτικά; Είναι αλήθεια, άρχισα σα μαραγκός στα καράβια».
«Τα χέρια σας, αγαπητέ μου κύριε. Το δεξί είναι αρκετά μεγαλύτερο από το αριστερό. Έχετε δουλέψει μ' αυτό, οι μύες του είναι πιο ανεπτυγμένοι».
«Έστω, άλλα το ταμπάκο και η Μασωνεία;»
«Δεν επιθυμώ να θίξω τη νοημοσύνη σας εξηγώντας σας πως τα βρήκα, ιδίως όταν, και παρά τον αυστηρό κανονισμό του τάγματός σας, χρησιμοποιείτε μια καρφίτσα με κύκλο και διαβήτη».
«Α, φυσικά, το ξέχασα. Όμως το γράψιμο;»
"Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το γεγονός ότι το δεξί σας μανικέτι έχει εφτάμισι πόντους γυαλάδα κι ότι το αριστερό σας μανίκι έχει ένα μπάλωμα κοντά στον αγκώνα, εκεί πού το ακουμπάτε στο γραφείο;»
«Εντάξει, αλλά ή Κίνα;»
«Το ψάρι πού έχετε χαράξει με τατουάζ αμέσως πάνω από τον αριστερό σας καρπό δε θα μπορούσε να γίνει παρά στην Κίνα. Έχω μελετήσει λιγάκι τα σημάδια τού τατουάζ και μάλιστα συνεισέφερα στη σχετική βιβλιογραφία. Αυτά τα λεπτά ροζ στίγματα στα λέπια είναι καθαρά κινέζικο χαρακτηριστικό. Όταν, επιπλέον, βλέπω ένα κινέζικο νόμισμα να κρέμεται από την αλυσίδα τού ρολογιού σας, το πράγμα γίνεται ακόμα πιο απλό».     .
Ο κύριος Ιάφεθ Γουίλσον γέλασε δυνατά. «Μα το Χριστό!» είπε. «Στην αρχή νόμιζα ότι κάνατε κάτι έξυπνο, αλλά βλέπω ότι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο».