Θέμα του  βιβλίου αυτού είναι η δραματική ιστορία μιας παράλυτης κοπέλας, που καρφωμένη απάνω στην πολυθρόνα της αναγκαστικής ακινησίας της, νιώθει φυσιολογικά ένα μίσος για όλους τους άλλους ανθρώπους, τους υγιείς. Το μίσος αυτό επεκτείνεται και στην αδελφή της άρρωστης, γίνεται πραγματικός πόθος, όταν τη χωρίζει από αυτήν η δραματική αντιζηλία. Ο γιατρός που την κουράρει, ο αγαπημένος της απελπισίας της, αγαπάει την αδελφή της άρρωστης και αγαπιέται από αυτήν. Πως να παλέψη η φτωχιά παράλυτη; Με τι μέσα να κερδίση αυτόν που λατρεύει; Και τότε, ένα απελπισμένο σχέδιο φουντώνει μέσα στην πληγωμένη της καρδιά -ένα σχέδιο που θα χωρίση για πάντα αυτά τα δύό πρόσωπα, την αδελφή της και τον αγαπημένο της, και δεν θα τ' αφήση να· γνωρίσουν την ευτυχία του έρωτα- αυτήν που αρνήθηκε τόσο σκληρά στη μικρή παράλυτη η ζωή.