"Το απρόσβατο", δοκιμιακό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη γραμμένο το 2011, αποτελεί αφετηρία διερώτησης για την έως τώρα ανείπωτη, άθικτη, και κατά τούτο απρόσβατη, περιοχή του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση της φύσης του ανθρώπου στην ολότητά της, τίθεται από τον Δημητριάδη ως προϋπόθεση για τη διερεύνηση των ζητημάτων που έθεσε ο Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ στο δοκίμιό του "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" πριν από πενήντα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της εποχής του και των συγκυριών της.

Μια κίνηση συνεχούς αντίδρασης και αναψηλάφησης σε ό,τι λέγεται στο "Απρόσβατο", μια διάθεση ανασκαφής των εσκαμμένων εκ μέρους του ίδιου του συγγραφέα και του συνομιλητή του Θανάση Αποστόλου, γέννησε την αλληλογραφία που -στην παρούσα έκδοση- συμπληρώνει και επεκτείνει το δοκίμιο. Συναλλαγή και ανταλλαγή που ανατροφοδότησε τους επιστολογράφους, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις ερωτήσεις, τις αμφιβολίες, και διευκρινίζοντας τα ζητήματα που πραγματεύεται στο δοκίμιό του ο Δημήτρης Δημητριάδης.

Ο έτερος επιστολογράφος αφιερώνει αυτή την αλληλογραφία σε "Εκείνη που ανοίγοντας διόδους με έθεσε στην περιοχή του απρόσβατου".

Το Απρόσβατο του Δημήτρη Δημητριάδη κυκλοφόρησε ως απόκριση στο δοκίμιο του Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία, το οποίο μετέφρασε ο ίδιος. Τα δύο παραπάνω βιβλία εντάσσονται στη σειρά Παράλληλες αναγνώσεις με αρίθμηση 3Β και 3Α αντιστοίχως.