Η ανά χείρας εργασία του συγγραφέα, μαζί με τις δύο προηγούμενες, που ανετάραξαν το τέλμα της συνωμοσίας της σιωπής, ολοκληρώνει την Τριλογίαν του περί Κυπριακού.
Το πρώτο, ειδικώτερα, Βιβλίο, εξιστορεί, κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, προσωπικές εμπειρίες του γράφοντος, διπλωματικές και μη, καλύπτοντας την χρονικήν περίοδο 1967-1974, με ιδιαίτερη έμφαση στη θητεία του σαν πρέσβη της Ελλάδος στη Μεγαλόνησο, μεταξύ Δεκ. 1970 και Φεβρ. 1972, από τα πιο δύσκολα χρόνια της κυπριακής ιστορίας. Το δεύτερο, εξ άλλου, Βιβλίο, αφιερώνει το τελευταίο του Κεφάλαιο επίσης στη Μεγαλόνησο, υπό τον τίτλο: "Στο περιθώριο το Φακέλλου Προδοσίας της Κύπρου", που αποτελεί πρόγευση του παρόντος. Καίτοι πρώην ανώτατος διπλωματικός, ο γράφων σε όλα του τα ιστορικά κείμενα χρησιμοποιεί την γλώσσα της αλήθειας κι όχι την διπλωματικήν (του τύπου: MENTIR ET DEMENTIR), που του υπαγόρευεν άλλοτε η δεοντολογία της αποστολής του. Μοναδικήν εξαίρεση στην υπέρ 30ετή διπλωματικήν υπηρεσίαν του, αποτέλεσεν η ιστορική ομιλία του της 19ης Ιουλίου 1974 στο Συμβ. Ασφαλείας του ΟΗΕ, σαντίκρουση του απαράδεκτα φιλοτουρκικού παραληρήματος του Μακαρίου. Γιατί όταν θίγεται βάναυσα και δημοσία η τιμή της Χώρας του, υπό οποιανδήποτε Κυβέρνηση κι' αν τελεί αυτή, δεν χωρούν επιλογές για τον έντιμο διπλωματικόν εκπρόσωπον: είτε έχει δίκηο, είτε άδικο, γι' αυτόν παραμένει πάντα η Χώρα του, σύμφωνα με την σοφή αγγοσαξωνική ρήση: "WITH ALL HER FAULTS SHE IS MY COUNTRY STILL... I WILL STAND BY HER, RIGHT OR WRONG