Εδώ και μια δεκαετία η Διοίκηση του "Χρυσοστόμου" θα αποδυθεί σε μία φιλόδοξη και επίπονη προσπάθεια αναστύλωσης του αξιόλογου νεοκλασικού μεγάρου του Συλλόγου, η οποία βρίσκεται ήδη στο στάδιο της αποπεράτωσής της. Εφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ζωής και δράσης του ιστορικού αυτού σωματείου της Κρήτης (1899-1999), ενώ βρισκόμαστε στο μεταίχμιο τον νέου αιώνα και της νέας χιλιετίας. Έπειτα από μία τόσο μακρόχρονη και καρποφόρα διαδρομή του Συλλόγου, όπως σκιαγραφήθηκε πιο πάνω στις γενικές της γραμμές, σαν αναγκαία υπενθύμιση, προπάντων για τις νεότερες γενιές, πιστεύουμε πως δικαιολογείται η προσδοκία ότι και η μελλοντική πορεία του "Χρυσοστόμου" θα είναι εξίσου θετική και εποικοδομητική, στο μέτρο που οι αξίες του ανθρωπισμού θα αφεθούν να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στη ζωή τον αυριανού ανθρώπου. Μ' αυτή την προοπτική η Διοίκηση του Συλλόγου, γιορτάζοντας την εκατοστή επέτειο της ίδρυσής του, προχώρησε στην έκδοση του έργου του Κρητικού ζωγράφου Ανδρέα Γεωργιάδη (1892-1981). Με την πρωτοβουλία αυτή τιμά τόσο τον σημαντικό αυτό καλλιτέχνη-συνεχιστή του ρεύματος που άρχισε στο νησί μας με τον Μιχαήλ Δαμασκηνό και τους συγχρόνους του και κορυφώθηκε με τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, όσο και τον Δάσκαλο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Τιμά τέλος τον διακεκριμένο Κρητικό, που κι αυτός τίμησε με το έργο του και την εν γένει προσφορά του, τη γενέτειρα πόλη του, τα Χανιά. Το ρωμαλέο εικαστικό έργο που μας άφησε ο Ανδρέας Γεωργιάδης, είναι απόσταγμα της βαθιάς γνώσης και πίστης του καλλιτέχνη στις αισθητικές αξίες και τις αρχές της ανθρωπιστικής πολιτισμικής μας παράδοσης. Είναι να εκπλήσσεται κανείς ότι το έργο αυτό δημιουργήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία έχουν ήδη επικρατήσει στην Ευρώπη και την Ελλάδα τα σύγχρονα ρεύματα της Τέχνης. Το γεγονός αυτό και μόνο επιβεβαιώνει ότι ο Γεωργιάδης, πέρα από το σπουδαίο καλλιτεχνικό τάλαντο που διέθετε, διεκρίνετο και από εξαιρετική τόλμη και θάρρος για να κατορθώσει όχι μόνο να πραγματοποιήσει και να επιβάλει το έργο του στον εικαστικό χώρο της πατρίδας μας αλλά και να αγωνιστεί με παρρησία και σθένος σ' ολόκληρη τη ζωή του, για να καταδείξει την αλήθεια του "πιστεύω" του. Σήμερα, παραμονές του 21ου αιώνα, η εποποιία του μοντερνισμού, έπειτα από μια θαυμαστή τροχιά, εκατό τόσο χρόνων που διέγραψε, αφού απελευθέρωσε και πλούτισε τον ορίζοντα του καλλιτέχνη, μοιάζει να τον οδηγεί πια σε άγονους και αβέβαιους δρόμους. Η διαρκής επανάσταση και αμφισβήτηση που άλλοτε ήταν συνώνυμη της πρωτοπορίας στην τέχνη έχει ήδη εξαντλήσει τις αντοχές της. Σε μια τόσο οριακή στιγμή, για την εξέλιξη των εικαστικών Τεχνών, το έργο του Ανδρέα Γεωργιάδη αποχτά μοναδική επικαιρότητα, μια και αποτελεί σοβαρή υπόμνηση της διαχρονικότητας των αξιών της παράδοσης, που τόσο δυναμικά κατορθώνει να εκφράζει.