Η θεία μου Ελένη Ισηγόνη-Τζόνσον, κατά την πολύμηνη παραμονή της στην Παιανία το 1993, μου πρότεινε να τη βοηθήσω να γράψει την ιστορία της οικογένειας του πατέρα της Μιχαλάκη Ισηγόνη, γνωστού οφθαλμίατρου και σημαίνοντος πολίτη της Σμύρνης. Δέχτηκα με μεγάλο ενθουσιασμό την πρότασή της για δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος ήταν ότι στο παρελθόν κατ' επανάληψη με είχε συνεπάρει με τις συγκλονιστικές διηγήσεις της, διηγήσεις από αξέχαστα γεγονότα της ζωής τους. Ο δεύτερος και κυριότερος λόγος ήταν πως τα γεγονότα αυτά εξελίσσονται στις αλησμόνητες πατρίδες, στην καρδιά της Ιωνίας, στη γλυκιά και αξέχαστη Σμύρνη στα χρόνια της μεγάλης της ακμής και του μεγαλείου της (1831 - 1922), που θυμίζανε τα χρόνια των αρχαίων μας προγόνων, και που ακόμα και οι λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής δεν πρέπει να ξεχαστούν. Δυστυχώς, πάνω στην πλούσια καρποφορία της, συμμάχησαν το μαχαίρι και η φωτιά και τρύγισαν βάναυσα τους καρπούς της, αφανίζοντάς την ολοκληρωτικά. Ήρθε η προσφυγιά, ο αγώνας για την επιβίωση, εμπειρία και δάσκαλος για τις μετέπειτα γενιές.