Το βιβλίο αυτό εξηγεί πως αν κατανοήσουμε καλύτερα τη φεουδαρχία οι οικονομικές εξελίξεις στη βυζαντινή αυτοκρατορία και τη μεσαιωνική Δύση είναι συγκρίσιμες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι δέχονταν μέχρι σήμερα οι περισσότεροι βυζαντινολόγοι. Παλαιότερες ερμηνείες εξαρτούσαν πολύ στενά τις τάσεις της οικονομίας από τις πολιτικές τύχες του κράτους, και θεωρούσαν κατά συνέπεια τον 12ο αιώνα περίοδο οικονομικής στασιμότητας. (. . .) Τα συμπεράσματα θα επηρεάσουν κάθε μελλοντική ερμηνεία για τη γενικότερη πορεία της βυζαντινής ιστορίας. Ειδικότερα, η εκτίμηση πως δεν υφίσταται αντινομία μεταξύ της διαμόρφωσης μιας ισχυρής αριστοκρατίας που στηρίζεται στην έγγειο ιδιοκτησία από τη μία και την ανάπτυξη του εμπορίου και των αστικών κέντρων από την άλλη επιβάλλει την επανεξέταση της φύσης και των κοινωνικών δομών της βυζαντινής οικονομίας.